၁၈၂၄ ခုႏွစ္မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေျမပုံ

အဂၤလိပ္ေခတ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ တည္ေဆာက္ပုံသမိုင္းႏွင့္ ေရွးေဟာင္းေစတီပုထိုးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျခင္း အေၾကာင္း

ယခု လက္ရွိျမင္ရေသာပုံမွာ B.R. PEARN ေရးသားသည့္ History of Rangoon စာအုပ္တြင္ပါရွိေသာ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ေရးဆြဲထားခဲ့သည့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ရွိ ေရပတ္လည္ဝိုင္းေနသည့္ ဆူးေလေစတီေတာ္ႏွင့္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ရွိဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ား၏ ပုံပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ယေန႕ရန္ကုန္ဟုျဖစ္လာလတၱ့ံေသာ အရပ္ေဒသသည္ ခိုင္မာေသာသမိုင္းေၾကာင္းမ်ားအရ ေအဒီ၆ရာစုခန္႕တြင္ မြန္လူမ်ိဳးမ်ားမွ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကျပီး မူလ အမည္မွာ ဒဂုံ ျမိဳ႕ျဖစ္သည္။ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး ဦးေအာင္ေဇယ် သည္ ၁၇၅၅ခုႏွစ္တြင္ မြန္လူမ်ိဳးမ်ားအား ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ ရန္အေပါင္း ကုန္စင္သည့္ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ရန္ကုန္ဟု သမုတ္ေခၚေဝၚခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး ယင္းမတိုင္မွီ အခ်ိန္က ဒဂုံအရပ္သည္ တံငါရြာသာသာ ေလာက္သာရွိကာ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး ၏ အစီအမံျဖင့္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာမ်ားဆိုက္ကပ္သည့္ ဆိပ္ကမ္းကို မူလ ေနရာ ျဖစ္သည့္ သန္လ်င္ မွ ရန္ကုန္ ဘက္သို႕ ေျပာင္းေရႊ့၍ အခြန္အေကာက္မ်ား စနစ္တက် ေကာက္ခံျခင္း၊ ျမိဳ႕႐ိုး တံတိုင္းမ်ား၊ ခံတပ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ျမိဳ႕ရြာ စည္ကားေအာင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ား ထားရွိျခင္း စသည့္ အစီအမံမ်ားကို ဉာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ၾကီးစြာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္စီမံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အေလာင္းမင္းတရားၾကီးလက္ထက္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ အက်ယ္အဝန္းမွာ ေျမာက္ ဘက္တြင္ ဆူးေလဘုရား ေတာင္ဘက္တြင္ ရန္ကုန္ျမစ္၊ အေရွ႕ဘက္၌ ကုန္သည္လမ္း၀န္းက်င္၊ (သိမ္ျဖဳလမ္းနား အထိ) အေနာက္ဘက္တြင္ လမ္း(၃၀)သို႔မဟုတ္ စစ္ကဲေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း ၀န္းက်င္ စသည့္ အက်ယ္အဝန္းေလာက္သာ ရွိျပီး ႏိုင္ငံျခားသား ကုန္သည္မ်ား၊ မင္းမႉထမ္းမ်ား ျဖင့္ ဘာသာလူမ်ိဳးေပါင္းစုံ အေျခခ် ေနထိုင္ရာေဒသျဖစ္သည္။ပိုမိုရွင္းလင္း လြယ္ကူေအာင္ ၾကည့္႐ႉလိုသူမ်ား အေနျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ေရးသားတင္ဆက္ျပီးျဖစ္သည့္ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ့ သမိုင္းတစြန္းတစ နဲ႕ လူမ်ိဳးမ်ား ဝင္ေရာက္ အေျခခ်ေနထိုင္ပုံ ပို႕စ္ တြင္ ထိုေခတ္ေျမပုံႏွင့္တကြသြားေရာက္ ဖတ္႐ႉႏိုင္ပါသည္။ http://www.ateewarloneshay.com/2013/02/blog-post_2858.html

ပထမ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ စစ္ပြဲ (၁၈၂၄-၂၆)ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္တို႕သည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္တကြ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေကာင္းစြာ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း စစ္ပြဲအျပီးတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာကို ျမန္မာ မင္းမ်ားလက္သို႕ ျပန္လည္အပ္ႏွင္းခဲ့ေလသည္။ ဒုတိယ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ စစ္ပြဲ (၁၈၅၂)ခုႏွစ္ အျပီးတြင္ေတာ့ အဂၤလိပ္တို႕သည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ တစ္လုံးအား သိမ္းယူ၍ ဆူးေလ ေစတီေတာ္အား ဗဟိုထားကာ စစ္တပ္ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အလက္ဇျဒၷား ဖေရဇာ၏ ဒီဇိုင္း ကို အေျခခံကာ ယေန႕ေခတ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ဟုျဖစ္လာမည့္ ပုံစံကို တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုေခတ္ကာလမွရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္မွာၾကမ္းတမ္းျပီး ေတာင္ကုန္း၊ စိမ့္စမ္း ေရထြက္မ်ား ေပါမ်ား၍ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ဒီေရ အတက္အက်ႏွင့္ ပင္လယ္ေရ ဝင္ေရာက္ပင္ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေလ၏။ ဆူးေလေစတီေတာ္ ၏ ပတ္ပတ္လည္သည္ အင္းၾကီး ျဖစ္ကာ ရန္ကုန္ျမစ္ႏွင့္ ဆက္စပ္လွ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ ပင္လယ္ဝမွ ဒီေရတက္ခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ျမစ္မွ တဆင့္ ေစတီေတာ္သို႕ ေလွ သေဘၤာမ်ားျဖင့္ပင္တိုက္႐ိုက္ ဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ေလသည္။ ဖေရဇာ Plan အရ ေတာင္ကုန္းမ်ားကိုျဖိဳ၊အင္းအိုင္မ်ားကို ေျမဖို႕ရာမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရာယခု မဟာဗႏၶဳလ ပန္းျခံ အတြင္းရွိေရကန္ၾကီးမွာ ထို အင္းၾကီး၏ ေနာက္ဆုံး က်န္ရစ္ေသာ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ျပီး ယေန႕ထက္တိုင္ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ပါေသးသည္။

ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္၏ အေနာက္ဘက္သည္ ေတာၾကီးမ်က္မည္း အတိျဖစ္ကာ သားရဲတိရိစၧာန္မ်ား ေပါမ်ားေသာေၾကာင့္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ တစ္ဖက္ကမ္းမွ ဘုရားဖူး လာသူမ်ားသည္ လူအုပ္စု အမ်ားျဖင့္သာ လာေရာက္ေလ့ရွိၾကျပီး ယခု ဦးဝိစာရလမ္း ေနရာသည္ ဆင္မ်ား သြားလာေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ ဆင္လမ္းဟုပင္ ေခၚေဝၚၾကသည္။ ယခု ကန္ေတာ္ကေလး ရပ္ကြက္ႏွင့္ ဖဆပလ ရပ္ကြက္ေနရြာတြင္ ေရကန္ ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကျပီး ေျမာက္ဘက္က အိုင္ကို ကန္ေတာ္ကေလးအိုင္ (Kandawgalay Tank) လို့ ေခၚျပီး ေတာင္ဘက္အိုင္ကို ဒိုဘီလိုင္းသစ္အိုင္ (New Dobie Tank) လို့ ေခၚပါတယ္။ အရင္တုန္းက ဒိုဘီ ကုလားေတြ အဝတ္ေလွ်ာ္ၾကလို႕ ဒိုဘီလိုင္းလို႕ အခုတိုင္ အမည္တြင္ေနပါေသးတယ္။

ထိုသို႕ မညီမညာ ေတာင္ကုန္းမ်ား၊ ေရအိုင္မ်ားႏွင့္ မညီမညာ ျဖစ္ေနေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ ကို အဂၤလိပ္တို႕သည္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ညွိယူကာ ေျမလွန္ျပီး အညစ္ အေၾကးစြန့္သည့္ပိုက္မ်ား ကို ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္းသို႕ေရာက္ေအာင္ စနစ္တက် သြယ္တန္းျခင္း၊ လမ္းမ်ားကို ေဖာက္လုပ္ျခင္း အစရွိသျဖင့္ ျမိဳ႕ေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုသို႕ တည္ေဆာက္ရာတြင္ လမ္းႏွင့္ မလြတ္၍ ၊ စီမံကိန္းႏွင့္ မကိုက္ညီ၍ ဘုရားေစတီပုထိုးမ်ား၊ဗလီမ်ားကို ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရကာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း အမ်ားအျပားကို ေရႊ့ေျပာင္းေစခဲ့ေလသည္။

ေမွာ္ဘီ ဆရာ သိန္းၾကီး မွ Journal of the Burma Research Society (JBRS) တြင္ ေရးသား သည္မ်ားအနက္မွ အခ်ိဳ႕ကို နားလည္လြယ္ေစရန္ ယခုေခတ္စာလုံးေပါင္းႏွင့္ ထုတ္ႏွုတ္၍ ျပန္လည္တင္ျပအပ္ပါသည္။ "ယခု က်ံုးျကီးလမ္းနွင့္ ဘုန္းျကီးလမ္းဆံု ေနရာတြင္ ေရွးက ဘုရားငုတ္တို တဆူ ရွိခဲ့ဖူးျပီး ၎ဘုရားငုတ္တိုကို ဖ်က္၍ လမ္းျပုလုပ္ေလရာ၎လမ္းကို ဘုရားငုတ္တိုတန္း(ယခု ဘုန္းၾကီးလမ္း)ဟု အေခၚမ်ားျကသည္။"

"ယခု မဟာဗႏၷဳလလမ္းမၾကီးနွင့္ လမ္းမေတာ္လမ္း ဆုံရာတြင္ ေရွးက ဘုရားတိုက္ အုတ္ရိုး ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ျခေသၤ့ရုပ္မ်ား ေရွးကရွိခဲ့ဖူးသည္။ ယခု သံေဈးေရွ့ ေနရာမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည္။"

"ယခု နာရီစင္ကပ္လွ်က္ သိမ္ျကီးေဈး ေနရာတြင္ ဆူးေလေစတီထက္ျကီးေသာ ဘုရားေစတီတဆူ ရွိသည္။ ေနာင္ေတာ္ၾကီး ေစတီခန္႕ ရွိျပီး ဘုရားကုန္းမွာ အုတ္သားကို ဆူးေလေစတီကုန္းကဲ့သို့ ျမွင့္ထားသည္။ မဟာရံတံတိုင္း ကို သစ္သားျဖင့္ ကာရံထားသည္။ ၎ဘုရားအနီးတြင္ သခြတ္ပင္ကအေစး ေက်ာက္သီးကဲ့သို့ ထြက္ေနသည္ကို အစြဲျပု၍ တလိုင္းဘာသာ။ က်ိုက္မဲသံကေရာ(ခ) က်ိုက္ျမတ္သံခ်ိုဟု ေျပာျကသည္။ ဘုရားအေရွ့ကပ္လ်က္တြင္ ရဟန္းတာမ်ား သမုတ္ေသာ သိမ္တလံုး ယခုတိုင္ တည္ရွိသည္။ ေျမအုတ္ျကြပ္မိုးေသာ ဇရပ္မ်ားရွိသည္။ ယခု သိမ္ျကီး၏ ေျမာက္ကပ္လ်က္ ဘုရားကုန္းေတာ္ကို တက္ရန္။ ဘုရားအေရွ့ေစာင္းတန္းလမ္း ရွိသည္။ ၎ျပင္။ ေတာင္။ ေျမာက္။ အေနာက္ ေစာင္းတန္းလမ္းမ်ားလည္း ရွိသည္။ "

"ယခု သိမ္ျကီးေဈး အေရွ့ေတာင္ေထာင့္။ ပန္းပဲတန္း သံျဖဴတန္းလမ္း ၂ ခုအျကားတြင္ ေရွးက မွန္ကင္းေက်ာင္းတိုက္ ရွိသည္ ဂိုဏ္းေထာက္ျကီးဦးရြွန္း ေနသည္။ ေက်ာင္းေတာ္တိုက္ ေခၚသည္။ "၎ မွန္ကင္းေက်ာင္းတိုက္၏ ေတာင္ဘက္တြင္။ သ်ွင္ပင္ေရြွျကိုး ဘုရားေစတီတဆူ ရွိျပီး ဉာဏ္ေတာ္ အေတာင္ ၃၀ ခန့္ ရွိသည္။ မဟာရံတံတိုင္းမရွိ။ ဘုရားေစတီပတ္လည္။ တဲ။ အံု။ ရံု။ ထိုးလ်က္။ ကစားကရိယာ အမ်ိုးမ်ိုးနွင့္။ အေလာင္းအစားျပုလုပ္ ေနထိုင္ျကသူမ်ားစြာ ရွိသည္။ ဘုရားပတ္လည္ လူေနအိမ္ေျခ ရွိသည္။"

ေမွာ္ဘီ ဆရာသိန္းၾကီး ေရးသားသည့္စာမ်ားထဲမွ ထိုေခတ္ကာလမွ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ရွိ သာသနိက အေဆာက္ အအံုမ်ား အေၾကာင္း တစြန္းတစ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စီမံကိန္း အရ လမ္းႏွင့္ မလြတ္၍ ဖ်က္လိုက္ရသည္တြင္ ေရွးေဟာင္း ေစတီ ပုထိုး အေတာ္မ်ားမ်ားပါသြားေၾကာင္း သိသာထင္ရွားပါေလသည္။ ဆရာ သိန္းၾကီးေျပာသြားသည့္ က်ိဳက္ျမတ္သံခ်ိဳ ေစတီႏွင့္ သ်ွင္ပင္ေရြွျကိုး ေစတီတို႕မွာ အျခားမဟုတ္၊ လက္ရွိပုံထဲတြင္ ဆူးေလ ေစတီေတာ္၏ အေနာက္နားခပ္က်က်တြင္ ဖူးေတြ႕ရေသာ ေစတီ ႏွစ္ဆူပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ဒီေနရာ မွာ ၾကံုလို႕ သမိုင္းတြင္ အမွတ္မွားႏိုင္ေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို တခါတည္း ရွင္းလင္းတင္ျပေပးပါရေစ၊ ကြၽန္ေတာ္ ဟိုတေလာက ဖတ္လိုက္ရသည့္ပို႕စ္ အခ်ိဳ႕တြင္ ''သိမ္ၾကီးေဈး'' မရိွစဥ္က အဲဒီေနရာမွာ ''ကိ်ဳက္ျမတ္သံခ်ိဳ''ဆိုတဲ့ေစတီေတာ္ၾကီး ရွိျပီး မြတ္ စလင္ေတြက ေစ်းေဆာက္ဖို႕ ေတာင္းလို႕ ပဲ ျဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးလိုက္သလိုလို၊ ဗလီ ပဲ က်န္ခဲ့သလိုလို၊ ဆူးေလ ေစတီေတာ္၏ ဝတၱက ေျမေနရာ မွာ ဗလီပဲ လာေဆာက္လိုက္ သေယာင္ေယာင္ ႏွင့္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို မေသခ်ာ မေရရာ ေသာအေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ လုပ္ၾကံဖန္တီး ေရးသားထားသည္ကို ဖတ္႐ႉလိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေႏွာင္းလူတို႕ အမွတ္ အမွား ႏိုင္ရန္ အတြက္ သမိုင္း အမွန္ကို ဒီေနရာမွာ တခါတည္းရွင္းလင္းတင္ျပအပ္ပါသည္။

မူလ က ျမန္မာ အေခၚ က်ိဳက္ျမတ္သံခ်ိဳ မြန္အမည္ က်ိဳက္မဲသံကေရာေစတီ ႏွင့္ သွ်င္ပင္ ေရႊၾကိဳးေစတီတို႕ျဖိဳခ်ဖ်က္စီး ခံလိုက္ရျခင္းမွာ ဒုတိယ အဂၤလိပ္ျမန္မာ စစ္ပြဲ အျပီး ၁၈၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္သည္။ထို အရင္ က အနီးအနားတြင္ ဘာဗလီ မွ မရွိပါေခ်။မည္သည္႔ စူလတန္ကုမၸဏီမွလဲ အဂၤလိပ္ အစိုးရထံ ေတာင္းဆိုခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ သမိုင္း အမွန္မွာထိုသို႕ ျဖိဳခ်ဖ်က္စီးခံလိုက္ရျပီး ႏွစ္ႏွစ္ ၾကာေသာ အခါတြင္မွ ၁၈၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ယခု သိမ္ၾကီးေစ်း ဟုျဖစ္ေပၚလာမည့္ေနရာကို ေမာ္လျမိဳင္ အေျခစိုက္ "စူရတီဘရားဘဇားရ္ ကုမၸဏီ လီမိတက္"မွ သိမ္ေတာ္ၾကီးႏွင့္ ကပ္လ်က္ေနရာရွိ အကြက္ကို အဂၤလိပ္ အစိုးရထံမွ ဝယ္ယူခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာ စူရတီဘရားဘဇားအမည္ျဖင့္ မူလက ဝါးျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး ဓနိသက္ကယ္မိုးေစ်းသာျဖစ္သည္။၁၈၅၅ ႏွင့္ ၁၈၅၇ ခုႏွစ္တြင္ မီးသင့္၍ပ်က္စီးခဲ့ရျပီးေနာက္ ပိုင္းမွ ေအ၊ဘီ၊စီ ရုံမ်ားကို နာရီစင္ႏွင့္ တကြ ျပန္လည္တည္ ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သိမ္ၾကီးေစ်းရွိ ဗလီ ဆိုသည္မွာလည္း ၂၅လမ္းထဲရွိ ဘီရုံႏွင့္ ကပ္ရပ္ရွိေနေသာ ဗလီကိုသာ မွားယြင္းဆိုလိုျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ထို႕ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္တို႕က ဘုရားကို ျဖိဳျပီး ဗလီကိုခ်န္ကာ ေစ်းအားေဆာက္လုပ္ျခင္း ဆိုသည့္ သမိုင္းမွာ လုံးဝ မွားယြင္းေနသည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပအပ္ပါသည္။

အျပည့္အစုံကို ဖတ္႐ႉလိုသူမ်ား အတြက္ http://books.google.com.mm/books?id=s6QLW_HLSEsC&pg=PA175&lpg=PA175&dq=Theingyi+Market+built+in&source=bl&ots=dE4vgPhIPS&sig=nPQyKQ9KwPNLqUULc4DGSY65w3o&hl=en&sa=X&ei=IoX5UZTpLI3OkQXh24DgCA&ved=0CEkQ6AEwBg#v=onepage&q=Theingyi%20Market%20built%20in&f=false

ဤ အခ်က္ကို ပိုမိုခိုင္မာသြားေစသည့္ သမိုင္း အေထာက္ အထား ေနာက္တစ္ခုမွာ အဂၤလိပ္ အစိုးရ၏ စီမံကိန္းႏွင့္ မလြတ္သည္မ်ားကို ဖ်က္သိမ္းျပီးေနာက္သိမ္ၾကီးေစ်းႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ ရဟႏၲာသိမ္ေတာ္ၾကီး အား ျပန္လည္ေနရာ ခ်ထားေပးပုံကို B.R. PEARN ေရးသားသည့္ History of Rangoon စာအုပ္၏ Chapter Nine, Planning of Modern city စာမ်က္ႏွာ ၁၉၅ တြင္ ဤသို႕ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။

A number of free grant had also been made;the American Baptist Mission had been allotted a free side at the south-west corner of Marchant and Phayre street:the Armenian Church was given a site at the South -west corner of Marchant and Spark street:at the North west corner of Dalhousie and Phyare street a Hindu temple was granted a free site: a "Mogul Mosque" was given a site of the south side of Dalhousie street between 29th street and 30th streets,and site given also to the "Soortees Mosque at the south west corne of Dalhosie and Mogul street,the Synagogue on the south of Dalhosie street between 25th and 26th street ,the "Thaingee" on the north side of Dalhosie street between 26th street and Edwards street,the Chinese temple on the same side of that street between 20th and Latter street,the "Foken Chinese temple"on the Strand between 18th and Crisp streets,and the Convent on the North side of Fraser street between "Mg Taw Lay" and 31st Streets.

ဒါကို ၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္ အဂၤလိပ္ အစိုးရဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို ေျမလွန္ အကြက္ခ် တူးေဖာ္ကာ ျပန္လည္ ေရာင္းစားခဲ့ေသာ္လည္း၊ ရဟႏၲာ သိမ္ေတာ္ၾကီးႏွင့္ တကြ၊ခရစ္ယာန္ ခ်ာခ်္မ်ား၊ မြတ္စလင္ ဗလီမ်ား၊တရုတ္ဘုံေက်ာင္းမ်ား၊ ဟိႏၷဳဘုရားေက်ာင္းႏွင့္ ဂ်ဴး ဘုရားေက်ာင္းတို႕ အား အသီးသီး အခမဲ့ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားစြာ သိႏိုင္ေလသည္။ ဆူးေလ ေစတီေတာ္ၾကီး ၏ ဝတၱက ေျမႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္လက္ရွင္းလင္းပါမည္။ ထုိစဥ္က ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕႐ုိး အျပင္တြင္ ရွိၿပီးေရပတ္လည္၀ိုင္းရံလွ်က္ ကုန္းျမင့္ေပၚမွ ေစတီတစ္ဆူအျဖစ္ရွိေန၏။ သာယာ၀တီမင္းလက္ထက္တြင္ေတာ့ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး တည္ထားခဲ့သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား တိုးခ်ဲ႕လွ်က္ ေအာင္ေျမရန္ႏွင္းၿမိဳ႕သစ္ အျဖစ္သမုတ္ကာ ဆူးေလေစတီသည္ ၿမိဳ႕သစ္နယ္နိမိတ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့၏။ ဆူးေလေစတီ၏ ၀န္းက်င္တြင္ ႐ံြ႕ဗြက္၊ ေရအိုင္ ႏွင့္ေတာခ်ဳံမ်ား ထူထပ္စြာေပါက္ေရာက္ေနျပီး ဒီေရအတက္အက် ျဖစ္ေပၚ၍ ေစတီေတာ္၀န္းက်င္ကို ဒီေရလႊမ္းမိုးမႈ ရွိခဲ့သည္။ ေစတီအနီး၀န္းက်င္ရွိ ဗြက္ေတာမ်ား အလယ္၌ပင္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတည္ရွိခဲ့သည္ဟုဆုိ၏။ ဆူးေလေစတီ၏ အေနာက္ဘက္ေစာင္းတန္းသည္ ယခုတည္ရွိသည့္ ဆက္သြယ္ေရး႐ုံးအထိရွိသည္ဟု ဆို၏။ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ (၁၂၁၄)ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲၿပီးခ်ိန္အထိ ဗႏၶဳလပန္းၿခံ၏ ေတာင္ဘက္ကၽြန္းေနရာမ်ားသည္ အင္းၾကီး ျဖစ္ေနျပီး ဆူးေလဘုရားသို႔ကူးရန္ ေက်ာက္တံတား တစ္ခုတည္ေဆာက္ထားသည္ဟု အဆိုရွိ၏။

ထို႕ေနာက္ စီမံကိန္းႏွင့္ မလြတ္ဟု အေၾကာင္း ျပကာေစတီ ၀န္းက်င္ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း(၅၀)အား သရက္ဥယ်ာဥ္(ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚရွိသရက္ေတာ ေက်ာင္းတိုက္မ်ား)တည္ရွိရာသို႔ ဖယ္ရွားေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့၏။ အဂၤလိပ္တို႔သည္ က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ ေစတီအား ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဆူးေလေစတီႀကီးအား ဆက္လက္ ၿဖိဳဖ်က္ရန္ ႀကိဳးပန္းၾက၏။

သို႔ေသာ္ အဂၤလန္တြင္ရွိသည့္ ၀ိတုိရိယ ဘုရင္မႀကီးက `ဆူးေလေစတီသည္ ထူပါေစတီျဖစ္သျဖင့္ မတူးၿဖိဳ၊ မဖ်က္ဆီးရ ဆူးေလေစတီအားေကြ႕ပတ္သြားရမည္´ဟု အမိန္႔ျပန္ၾကားခဲ့၏။ ယင္းသို႔ ျပန္ၾကားေသာ္လည္းဆူးေလေစတီေတာ္ ၀တၱကေျမျဖစ္သည့္ ကုန္းေတာ္ေအာက္ေျခမ်ားအား တူးၿဖိဳဖဲ့ခ်ၾက၏ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆူးေလေစတီသည္ မွန္ကူကြက္သ႑ာန္ ကုန္းေတာ္ငယ္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ဆူးေလေစတီေတာ္၏ ေျခေတာ္ရင္း ပတ္လည္တြင္ရွိသည့္ ဂႏၶကုဋိတိုက္ တန္ေဆာင္းႏွင့္ ေစာင္းတန္းစသည့္ သာသနိက အေဆာက္အအံုမ်ား ပ်က္စီးခဲ့ရ၏။

တကယ္တမ္းတြင္ေတာ့ အဂၤလိပ္တို႕၏ စီမံကိန္းသည္ လူေနအိမ္ေျခမ်ား၊ဘုရား ေစတီမ်ားကိုသာ ျဖိဳခ်ခဲ့သည္ မဟုတ္ သိမ္မ်ား၊ ဗလီမ်ား ကိုပါ အလြတ္မေပးခဲ့ပါေခ်၊ အထင္ရွားဆုံး သက္ေသ အေနျဖင့္ ျပရရင္ေတာ့ ေအာင္ဆန္းကြင္းေဘးရွိ တျခမ္းပဲ့ ဗလီပင္ျဖစ္ပါသည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ တျခမ္းပဲ့ ဗလီသည္လည္း ေရွးေဟာင္း သမိုင္းဝင္ အေဆာက္ အဦးျဖစ္ျပီး ၁၈၂၆ ခုႏွစ္ ပထမ အဂၤလိပ္ ျမန္မာစစ္ျပီးေနာက္ ဘၾကီးေတာ္ စစ္ကိုင္းမင္းမွ သစၥာေတာ္ခံ တပ္မ်ားကို ဆုလာဒ္မ်ား ေပးသနားရာ ကမန္လူမ်ိဳး ေလးသည္ေတာ္ စစ္ဗိုလ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေခါင္းဦးေရႊမိႈင္းႏွင့္ ေခါင္းဦးေရႊသိုင္း တို႕အား အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္တို႕၏ ထုံးစံ အတိုင္း ဝတ္ျပဳရန္ ေျမေနရာ ႏွစ္ေနရာ အား လႉဒါန္းေပးသနားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ တစ္ေနရာမွာ ယခု ေအာင္ဆန္းကြင္းဟုျဖစ္ေပၚလာမည့္ေနရာ အနီးရွိ တျခမ္းပဲ့ဗလီျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္ေနရာမွာ မဂၤလာ ေတာင္ညြန္႕ ျမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ ပိႏၷဲကုန္း ရခိုင္ ဂ်ာေမ ဗလီ တို႕ျဖစ္ၾကသည္။၁၈၅၂ ခုႏွစ္ ဒုတိယအဂၤလိပ္ ျမန္မာစစ္ ပြဲအျပီးတြင္ အဂၤလိပ္တို႕မွ စီမံကိန္း အရ လမ္းေဖာက္ခဲ့ ရာလမ္း ႏွင့္မ လြတ္၍ ဖဲ႔ခ်ခဲ့ရျပီး ဘီေအေအကြင္း(ယခု ေအာင္ဆန္းကြင္းေဘး)တြင္ ေနရာ အစားျပန္ေပးကာ တစ္ျခမ္းပဲ့ ဗလီဟူေသာ အမည္တြင္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ထို႕ ျပင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ေရွးေဟာင္း သိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္လည္း လမ္းႏွင့္ မလြတ္၍ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည့္ အထဲတင္ ပါသြား ၾကေလသည္။

အဂၤလိပ္တို႕သည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ အေထြေထြ ေရာဂါကုေဆးရုံၾကီး ကဲ့သို႕ေသာ အေျခခံ အေဆာက္အအံုမ်ားေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း၊ပန္းျခံမ်ား၊ေရကန္မ်ား ဖန္တီးျခင္း၊ ကိုလိုနီေခတ္လက္ရာ အေဆာက္အဦးမ်ားျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ကို အလွဆင္ကာ အေရွ႕တိုင္း၏ လွပေသာ ဥယ်ာဥ္ျမိဳ႕ေတာ္ အျဖစ္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ဖူးေလသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေနာက္ပိုင္း လမ္းအမည္၊ပန္းျခံအမည္မ်ားကို ကိုလိုနီ အဂၤလိပ္ အမည္မ်ားမွ ျမန္မာ အမည္သို႕ ေျပာင္းလဲေခၚေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ စာလုံးေပါင္းအား "Rangoon "မွ " Yangon"သို႕ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္ကာ အျခားေသာ အဂၤလိပ္ အေခၚအေဝၚမ်ားကိုလည္း ျမန္မာ အမည္သို႕ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္လိုက္ၾကေလသည္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္သည့္နယ္ခ်ဲ႕ဆိုသည္မွာ က်ဴးေက်ာ္ခံရေသာ ႏိုင္ငံ၏ သယံဇာတမ်ားကို အနည္းနဲ႕ အမ်ား ထုတ္ယူဖ်က္ဆီးသြားၾကသည္သာျဖစ္သည္။အဂၤလိပ္တို႕က ျမန္မာႏိုင္ငံကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ျပီး ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားသလို ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္လည္း အင္အားေကာင္းစဥ္ အခ်ိန္က အိမ္နီးခ်င္း အယု ဒၶယျမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္ကာ ဗုဒၶရုပ္ပြါးေတာ္မ်ား၊ ဘုရား ေက်ာင္းကန္မ်ားကို ဗုဒၶဘာသာဝင္ အခ်င္းခ်င္းပင္ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ဖ်က္စီးျပီး တျမိဳ႕လုံးကို မီးတင္႐ိႈ႕ခဲ့ဖူးသည့္ သမိုင္းလည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ပေဒသရာဇ္ စနစ္ႏွင့္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ စနစ္တို႕၏ ဆိုးေမြမ်ားကို ခံစားလိုက္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႕ေျပာရရင္ျဖင့္

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ သမိုင္းေၾကာင္း ဆိုသည္မွာ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ အရွိတရား အတိုင္း အမွန္ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္ခံႏိုင္ဖို႕ လိုပါတယ္။ ေကာင္းသည့္ သမိုင္းမ်ားကို ဂုဏ္ယူဝမ္းေျမာက္ ရမည္ျဖစ္သလို ဆိုးရြားခါးသီးတဲ့ သမိုင္းမ်ားမွ သင္ခန္းစာမ်ားကို ထုတ္ယူျပီး ေနာင္ မျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ သုံးသပ္ကာ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ လူမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ မ်ား ေပၚထြက္လာေအာင္ ပညာေပးရမည္သာျဖစ္ပါတယ္။

သို႕ေသာ္လည္း မိမိလူမ်ိဳး၏ အမ်ိဳး၊ဘာသာ၊သာသနာ ခ်စ္စိတ္ကို မဟုတ္၊ မမွန္ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ျမင့္တက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ရွိျပီးသား သမိုင္းတစ္ခုကို ေနာက္ထပ္ လုပ္ၾကံေရးထားသည့္ သမိုင္းအသစ္တစ္ခုႏွင့္ အစားထိုးျခင္း၊ သမိုင္းလိမ္ သမိုင္းတုမ်ား ဖန္တီးကာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ထက္ျမတ္ေအာင္ လႈံ့ေဆာ္ တဲ့ နည္းလမ္းမ်ိဳးဟာ အလြန္အင္မတန္မွ မူမမွန္ပဲ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳး၏ဂုဏ္သိကၡာကိုပါ က်ဆင္းေစႏိုင္သလို ရွက္ဖို႕လဲေကာင္းလွပါတယ္။ သာသနာ့တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သမိုင္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေလ့လာမႉ အားနည္းျပီး လုံးေစ့ပတ္ေစ့ ကို မသိႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အမွန္တရားကိုေတာ့ လက္ခံလို႕ရပါတယ္။

သို႕ေသာ္လည္း ကိုယ္မသိတဲ့ သမိုင္းကိစၥတစ္ခုကို သိသလိုလို နဲ႕ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေအာင္ ေဟာေျပာျပီး နားမလည္တဲ့ ပရိသတ္ကို ရမ္းရႊီးလိုက္ျခင္းမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္သင့္သလို လက္လဲ လက္မခံႏိုင္ပါ၊ေႏွာင္းလူမ်ား အမွတ္မွားႏိုင္ျပီး ရွက္ဖြယ္လိလိသာျဖစ္ပါေတာ့သည္။

အတီး (ဝါးလုံးရွည္)

ကိုးကား
- Journal of the Burma Research Society (JBRS) http://igpweb.igpublish.com/igp/journal-of-the-burma-research-society-jbrs-ejournal

- B.R. PEARN ေရးသားသည့္ History of Rangoon

- Megacity Yangon: Transformation Processes and Modern Developments http://books.google.com.mm/books?id=s6QLW_HLSEsC&pg=PA175&lpg=PA175&dq=Theingyi+Market+built+in&source=bl&ots=dE4vgPhIPS&sig=nPQyKQ9KwPNLqUULc4DGSY65w3o&hl=en&sa=X&ei=IoX5UZTpLI3OkQXh24DgCA&ved=0CEkQ6AEwBg#v=onepage&q=Theingyi%20Market%20built%20in&f=false

သာယာဝတီမင္း(ခ) ေရႊဘိုမင္း လက္ထက္(၁၈၃၇-၁၈၄၆) ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ေျမပုံ

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို အဂၤလိပ္ တို႕၏ အာဏာ မသက္ေရာက္မွီ ျမန္မာ မင္းမ်ားလက္ထက္ထဲကပင္ ေစတီမ်ား၊ ေရွးေဟာင္း ရိုမန္ ကက္သလစ္ ခ်ာခ်္၊ အာေမးနီးယန္း ခ်ာခ်္၊ ဗလီမ်ား အစရွိသည္ျဖင့္ လူမ်ိဳး၊ဘာသာ မွီတင္းေနထိုင္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားစြာ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ပုံထဲတြင္ ေတြ႕ျမင္ရေသာ အာေမးနီးယန္း ခ်ာခ်္မွာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းႏွင့္ ကုန္သည္လမ္း ေထာင့္ တြင္ တည္ရွိျပီး ယေန႕ထက္တိုင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေသးပါသည္။ ေျမပုံထဲတြင္ပါရွိေသာ ဗလီ သုံးလုံး အနက္ အေနာက္ဘက္ ဆုံးက်သည့္ ဗလီမွာ ဆူးေလ ႏွင့္ အနီးတဝိုက္၊ အလယ္ မွ တစ္လုံးမွာ ေက်ာက္တံတား ျမိဳ႕နယ္ ၃၉လမ္းႏွင့္ လမ္း၄၀နား၊ အေရွ႕ ဘက္ရွိ ဗလီတစ္လုံးမွာမူ ပုဇြန္ေတာင္ ျမိဳ႕နယ္ အတြင္း ေနရာမ်ားတြင္ တည္ရွိခဲ့မည္ဟူ ခန္႕မွန္းရသည္။ ၁၈၅၂ ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ ဒုတိယစစ္ပြဲ အတြင္းတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ အေဆာက္အအုံ မ်ား ပ်က္စီးခဲ့ရျပီး စစ္အျပီး ယေန႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ လက္ရွိ အေနအထား အတိုင္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ေသာ ဖေရဇာ စီမံကိန္း အရ လမ္းႏွင့္ မလြတ္သည့္ ေစတီမ်ား၊ သိမ္မ်ား၊ ဗလီမ်ား အစရွိသည့္ ဘာသာေရး အေဆာက္အအုံ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖိဳခ်ျပီး လမ္းမ်ားကို ေဖာက္လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္၊

ေျမပုံကို B.R. PEARN ေရးသားသည့္ History of Rangoon စာအုပ္ မွ ရရွိပါသည္။

အတီး (ဝါးလုံးရွည္)

သမိုင္းဝင္ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ရွိ လမ္းမ်ား၏ အဂၤလိပ္ေခတ္ကာလ နာမည္ အသုံး အႏွုံးမ်ား

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ရွိ လမ္းမ်ားရဲ့ နာမည္ အသုံး အႏွုန္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္ သိထား သေလာက္ ဗဟုသုတအေနျဖင့္ ျပန္လည္ မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။

ကင္းဘဲလ္လမ္း = ငါးထပ္ၾကီးဘုရားလမ္း
ကာနယ္လမ္း(Canal Street) = အေနာ္ရထာလမ္း(လမ္းမေတာ္ က်ံုးၾကီးနား)
ဖေရဇာလမ္း = အေနာ္ရထာလမ္း( ေက်ာက္တံတား၊ပန္းဘဲတန္း အနီး ျမိဳ႕လယ္ေခါင္)
ေကာ္မရွင္နာလမ္း = ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမၾကီး
ဒါလဟိုဇီလမ္း = မဟာ ဗႏၶဳလ လမ္းမၾကီး
ဒတ္ဖရင္လမ္း = စႏၵကူးလမ္း
ဟယ္လ္ပင္လမ္း = ျပည္ေထာင္စုရိပ္သာလမ္း
လန္ကက္စတာလမ္း = နဝေဒး လမ္း
မက္စဂ်စ္(Masjid Road) = သမိန္ဗရမ္းလမ္း
မစ္ရွင္လမ္း = အလုံလမ္း
စတီဗန္ဆန္လမ္း =လွည္းတန္းလမ္း
ဘိုးလ္လမ္း = ဦးဝိဇာရလမ္း
ဝင္ဒါမီယာလမ္း = သံလြင္လမ္း
ဝင္ဆာလမ္း = ရွင္ေစာပုလမ္း
ေယာ့ခ္လမ္း = ေယာမင္းၾကီးလမ္း
ေဂၚဒြင္လမ္း =လမ္းမေတာ္လမ္း
အက္ဒြတ္လမ္း =ကုန္ေစ်းတန္းလမ္း
ေမာင္ခိုင္လမ္း = ဗိုလ္ရြဲလမ္း
ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း = ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္း
မဂိုလမ္း =ေရႊဘုံသာလမ္း
ဘဂိုးဒါးလမ္း =ေရႊတိဂုံဘုရားလမ္း
ေလွ်ာ္တန္းလမ္း =ဆူးေလဘုရားလမ္း
ဘားလမ္း = မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံလမ္း
ဖယ္ရာလမ္း =ပန္းဆိုးတန္းလမ္း
လူးဝစ္လမ္း/လြတ္စလမ္း =ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း
စပတ္လမ္း = ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း
စေတာ့ဂိတ္လမ္း/ဂ်ဴဒါအီစကယ္လမ္း = သိမ္ျဖဴလမ္း
ခရစ္လမ္း = ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းလမ္း
ေသာ္မဆင္လမ္း =ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားလမ္း ..... လို႕ေခၚတယ္လို႕မွတ္သားဘူးပါတယ္။

ေနာက္ျပီးေတာ့  .....
သိမ္ျဖဴကုန္းကို စေတာ့ဂိတ္ကုန္း၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းျခံ ကို ဒလဟိုဇီပန္းျခံ၊
ကန္ေတာ္ၾကီးကို ရြိုင္ရယ္လိတ္၊
ရန္ကုန္တိရိစာၦန္ ဥယ်ာဥ္ကို ဗစ္တိုးရီးယားပန္းျခံ၊
မဟာဗႏၵဳလပန္းျခံကို Fitche Square or Fytche Square၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေစ်းကို စေကာ့ေစ်း .....  လို႕ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္လို႕မွတ္သားထားရွိပါတယ္ခင္မ်ာ။ သိမွီသူမ်ား ဆက္လက္ျဖည့္စြက္ေပးပါရန္။

အတီး( ဝါးလုံးရွည္)

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ သမိုင္းဝင္ပုံရိပ္မ်ား

Yangon Historical Photos (1800s)

Download link: Album of Yangon Historical Photos (1800s)

Yangon Historical Photos (1900-1948)

Download link: Album of Yangon Historical Photos (1900-1948)

Yangon Historical Photos (1949-1988)

Download link: Album of Yangon Historical Photos

အတီး( ဝါးလုံးရွည္)

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ့ သမိုင္းတစြန္းတစ နဲ႕ လူမ်ိဳးမ်ား ဝင္ေရာက္ အေျခခ်ေနထိုင္ပုံ

တို႕ျမန္မာေတြရဲ့ အျမင္စူးရွျပီး တလြဲဆံပင္ေကာင္းပုံတခ်ိဳ႕ကိုအနည္းငယ္ထင္ျပလိုပါတယ္ခင္မ်ာ။ အခုတေလာ အတီးတင္တဲ့ေရွးေဟာင္းပုံေတြမွာပါလာတတ္တဲ့ ကိုယ့္အဘိုးအဘြား အရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးျခားေတြကို တခ်ိဳ႕ကဘုမသိ၊ဘမသိနဲ႕ အသားလြတ္ ဝင္ေရာက္ ဆဲဆိုတာေတြ၊ေနာက္ပိုင္းမွ ႏိုင္ငံကို အေျခခ်လာျပီး ေအာက္တန္းစားအလုပ္ေတြကို လုပ္ကိုင္ေနၾကသူေတြ အျဖစ္ ႐ႈ႕ျမင္လာၾကတာကို အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕လာရပါတယ္။
ဒီလို မိုက္႐ိုင္းတဲ့ အယုတၱ အနတၱ စကားလုံးေတြကိုေတာ့ ေကာမန္႕ကေနဖယ္ရွားတာကလြဲျပီး ဘာမွတံု႕ျပန္မွာမဟုတ္ေပမဲ့လဲ ျပန္ၾကားေရး စာအုပ္ထဲက ေလသံျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ သမိုင္းကို ေဝဖန္မိေသာ လူမ်ားအတြက္ေတာ့ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးပါရေစ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ သိပ္အထူးအဆန္းေတာ့လဲ မဟုတ္လွပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ့ ပညာေရးစနစ္ၾကီးဟာ မ်ိဳးဆက္ႏွစ္ခုစာမက အေမွာင္ခ်ခံထားရတဲ့ ဖတ္စာအုပ္ေတြနဲ႕ ၾကီးျပင္းလာရလို႕ပါပဲ။ ဒီလိုေျပာလို႕ ကြၽန္ေတာ္ဟာလဲ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးမဟုတ္ပဲ ဝါသနာအရ အလြတ္တန္း ေလ့လာလိုက္စားတဲ့ ဝါသနာရွင္တဦးသာျဖစ္ေၾကာင္းကိုၾကိဳတင္အသိေပးထားပါရေစ။ ဆက္လက္ျပီး “ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ့ သမိုင္းတစြန္းတစ နဲ႕ လူမ်ိဳးမ်ား ဝင္ေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္ပုံကို ကြၽန္ေတာ္ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေလး တင္ျပေပးပါရေစ။
တကယ္ေတာ့ ဒီ တရုတ္၊ကုလားစတဲ့ လူမ်ိဳးေတြဟာ အမ်ားထင္သလို အဂၤလိပ္လက္ထက္ေလာက္မွာမွ ရုတ္တရက္ၾကီး ဝင္ေရာက္အေျခခ်ျပီး လူဦးေရဗုံးေဘာလေလာ တိုးပြါးလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ကိုလိုနီေခတ္မေရာက္မွီ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံကိုျမန္မာမ်ားမသိမ္းပိုက္မွီ မြန္ဘုရင္မ်ား အာဏာသက္ေရာက္စဥ္ကာလတြင္းမွာပင္ ဒဂုံ၊သန္လ်င္၊ အစရွိတဲ့ အရပ္ေဒသမ်ားကိုဝင္ေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္မႉေတြရွိေနျပီျဖစ္ျပီး ျမန္မာဘုရင္မ်ား ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို အာဏာသက္ေရာက္စဥ္မွာေတာ့ သူတို႕ရဲ့အေျခခ်မႈဟာ အေတာ္ေလးကို ခိုင္မာေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႕ ကြၽန္ေတာ္လက္လြတ္စံပယ္ရမ္းေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ့ သမိုင္းအမွန္ကိုတင္ျပေနျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ေကာင္းပါျပီ။ ဆက္လက္ျပီး အေထာက္အထားမ်ားနဲ႕တင္ျပေပးပါ့မယ္။

၁၃ ရာစုမတိုင္မွီကပင္ အိႏိၵယ၊အာရပ္ ေရေၾကာင္းသြား ကုန္သည္တို႕သည္မလကၠာေရလက္ၾကားႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွား ဂ်ာဗားကြၽန္းသို႕ အသြား သန္လ်င္ျမိဳ႕တြင္ ခရီးတေထာက္ နားကာ ေရခ်ိဳႏွင့္စားနပ္ရိကၡာျဖည္႔တင္းျခင္း၊ သေဘၤာၾကံ့ခိုင္မႉမ်ား ျပန္လည္စစ္ေဆးျခင္း၊တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ားရွိေနျပီျဖစ္ပါသည္။
မြန္ဘုရင္ ရာဇာဓိရာဇ္(ေခၚ)ဗညားႏြဲ႔(၁၃၈၃-၁၄၂၁) ဟာ အိမ္နိမ့္စံ မင္းသားဘဝႏွင့္ ဒဂုံ(ရန္ကုန္)အရပ္ကို အေျခစိုက္ျပီး ဟံသာဝတီထီးနန္းကို ပုန္ကန္ျခားနားစဥ္က ရာဇာဓိရာဇ္ဟာ အိႏိၵယပင္လယ္မွေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ မြတ္စလင္ အာရပ္ သေဘၤာသားေတြရဲ့အကူအညီကို ရယူခဲ့တာ ယုံမွားသံသယျဖစ္ဖြယ္ မရွိေၾကာင္းကို B. R. Pearn ေရးသားတဲ့ A History of Rangoon စာအုပ္မွာ ဒီလိုေရးသားထားပါတယ္။
During his occupation of Dagon, Razadarit had been aided by certain Muslim seamen, doubtless some of the Arabs who traded across the Indian Ocean so freely in these days; and this would suggest that the River was now being frequented by foreign sailors who took their merchandise through the Delta creeks to Pegu.
အေလာင္းမင္းတရားၾကီး လက္ထက္ ၁၇၅၅ အေရာက္မွာေတာ့ လူမ်ိဳးျခားမ်ားရဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ အေျခခ်ေနထိုင္မႉကို နဂါးဗိုလ္ထိပ္တင္ေဒြးျပဳစုေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ သမိုင္းစာအုပ္ရဲ့ စာမ်က္ႏွာ ၂၄ မွာဒီလိုေရးသားထားပါတယ္။
(အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္ေဖာက္လုပ္ထားေသာ လမ္းမွာယခုကမ္းနားလမ္း ေျမာက္ဘက္အနီးတြင္ရွိ၍ကုလားတန္းဟုေခၚသည္။ကုလားတန္းဟုေခၚျခင္းမွာ အိႏိၵယတိုင္းသားမ်ားႏွင့္ ဥေရာပတိုက္သားမ်ား ထိုစဥ္အခါက ဝင္ေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္သည္ကို အစြဲျပဳ၍ကုလားတန္းဟုေခၚသည္။အဂၤလိပ္ကိုကုလားျဖဳဟုေခၚ၍ အိႏိၵယတိုင္းသားမ်ားကို ကုလားမဲဟုေခၚသည္။ျမိဳ႕တြင္း၌ ျမိဳ႕ဝန္မင္းအိမ္ေတာ္ႏွင့္ ရုံးေတာ္ စစ္ကဲ၊စစ္ၾကပ္၊ဗိုလ္မႉးစေသာ အရာရွိအိမ္မ်ား၊ မဟာေမဒင္ ဘလီ ၊ဘုရင္ဂ်ီ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း၊အာေမနိယံ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႏွင့္ အေကာက္ရုံးေတာ္ႏွင့္ ဆင္းရဲသားအိမ္မ်ားရွိသည္။ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ေရာင္းဝယ္ေဘာက္ကား၍ေနထိုင္ၾကသည္။သေဘၤာဆိပ္မ်ားနားတြင္ ကုန္တင္ကုန္ခ်ရန္ပစၥည္းမ်ားကို သိုေလွာင္ရန္ဂိုေဒါင္မ်ားရွိသည္။၎သေဘၤၤာဆိပ္သုံးခုအနက္ တခုမွာ ယခုလတၱာလမ္းတြင္ တရုတ္လူမ်ိဳးတို႕၏ သေဘၤာမ်ား ဆိုက္ကပ္ရန္ျမန္မာမင္း၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ သေဘၤာဆိပ္ တခုရွိသည္။တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားလည္းတစတစဝင္ေရာက္စီးပြါးရွာျပီးလွ်င္ ဆိပ္ကမ္းအနီးတြင္ ရပ္ကြက္ သီးျခားေနထိုင္ၾကသည္။ က်န္သေဘၤာဆိပ္တခုမွာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွလာေသာ သေဘၤၤာမ်ားဆိုက္ကပ္ရန္ျဖစ္သည္။ဥေရာပတိုက္သားမ်ားသည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၌လာေရာက္ေနထိုင္ၾကသည္။၎တို႕အနက္ အခ်ိဳ႕ကား ကုန္သည္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ တခ်ိဳ႕ကား ျမန္မာဘုရင္မ်ားထံ၌ ေက်းေတာ္မ်ိဳး၊ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး အျဖစ္ ဝင္ေရာက္အမႈထမ္းၾက၏။မစၥတာ ေဂ်ာင္းေဆးဆိုသူႏွင့္ ဘာဘာရွိန္(Mr Jhaunsay and Baba Sheen)တို႕သည္ အေကာက္ခြန္အရာရွိႏွင့္ အခြန္ဝန္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။) ဟူ၍ အထင္အရွားပါရွိပါသည္။
တဖန္ B. R. Pearn ေရးသားတဲ့ A History of Rangoon စာအုပ္ထဲမွာလဲ ဒီလိုေဖာ္ျပထားပါေသးပါတယ္။
inside the stockade, which, as suburbs grew up, came to be known as “the Fort” (the strict meaning of the Burmese myo), the town consisted primarily of three streets running east to west, and two running south to north; l there were other minor streets also, including one immediately behind and parallel to the southern side of the sodckade. The southernmost of the major east-west streets, running slightly north of the present Strand Road, came to be known as the Kaladan, “the street of the foreigners”, because most of the foreign merchants lived there.
အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေကာ၊ျမန္မာလူမ်ိဳးက ပါျပဳစုထားတဲ့ရာဇဝင္က်မ္းအခ်က္မွန္၊မမွန္ကို ကြၽန္ေတာ္တင္ျပထားတဲ့ပုံမွာပါရွိတဲ့ ဗလီမ်ား။ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ား၊အာေမးနီးယမ္း သခ်ိဳင္းေနရာမ်ားနဲ႕တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးႏိုင္ပါတယ္။
ဒီအေထာက္အထားေတြကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ဝင္ေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္သူေတြဟာ သူတို႕ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ သာသနာကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္ရွိသလိုေဒသခံမ်ားကေန တျခားဘာသာမ်ားကို ကူးေျပာင္းကိုးကြယ္တာမ်ိဳးရွိႏိုင္သလို လူမ်ိဳးျခားကေန ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ ကိုမိမိႏွလုံးသားမွ ၾကည္ျဖဴစြာကူးေျပာင္းသြားသူမ်ားလဲ ရွိပါတယ္။ သက္ေသအျဖစ္ျပရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ B. R. Pearn ရဲ့ A History of Rangoon စာအုပ္မွာပဲ ဒီလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္။
The easternmost road, which was an extension of the town road corresponding with modern Lewis Street, passed out through the Wungyi’s gate and was known as the Wungyi’s Road; the name was derived from the circumstance that the town road of which the Wungyi’s Road was the extension ran past the Myowun’s residence. This road ran from the gate in a direction slightly west of north and at about the point where the Sots Kirk now stands came on to the line of the modern Signal Pagoda Road and so to the Pagoda. These roads were both paved with bricks by a Muslim merchant who turned Buddhist.
ဒါကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ဝန္ၾကီးလမ္း(ယခု အလံျပဘုရားလမ္း အနီးဟုခန္႕မွန္းရ)လို႕ေခၚတဲ့ လမ္းကို အလံျပဘုရားလမ္းႏွင့္ ေရႊတိဂုံဘုရားထိေရာက္ေအာင္ ေဖာက္လုပ္လႈဒါန္းခဲ့သူမွာ ဗုဒၶဘာသာကို သက္ဝင္ ယုံၾကည္လာသူ မြတ္စလင္ ကုန္သည္တေယာက္ ( Muslim merchant who turned Buddhist.) ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို အထင္အရွားျမင္ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ လူမ်ိဳးျခားေတြဟာ အဂၤလိပ္ေခတ္ေလာက္မွ တျပံဳတေခါင္းၾကီးဝင္ေရာက္လာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုအားလုံး သေဘာေပါက္ေက်နပ္ႏိုင္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုလိုနီေခတ္ေရာက္မွ လူဦးေရတိုးတက္လာတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေလး ကြၽန္ေတာ္တင္ျပေပးပါရေစ။ အဂၤလိပ္ေတြဟာ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ျမိဳ႕မ်ားတည္ေဆာက္ရန္ႏွင့္ မီးရထားလမ္းေဖာက္လုပ္ရန္ အတြက္ လိုအပ္တဲ့လုပ္သားအမ်ားအျပင္ စီးပြါးေရးလုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အရင္းရွင္ကုန္သည္တခ်ိဳ႕ကိုပါ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွတဆင့္ေခၚသြင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဘာသာေရးနဲ႕မဆိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ထင္ပါတယ္၊ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေျပာႏိုင္သလဲဆိုေတာ့ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အိႏိၵယလူမ်ိဳး ဟိႏၵဳဘာသာဝင္ေတြဟာ ျမိဳ႕ျပတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ေတြနဲ႕အေျခခံလုပ္ငန္းခြင္မ်ား။ အိႏၵိယလူမ်ိဳး ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မီးရထားလမ္းေဖာက္ေရး လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း(ရန္ကုန္ ပဲခူးမီးရထားလမ္းမတေလွ်ာက္ ထို အိႏၵိယ -ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ ေက်းရြာၾကီး ေတြကို အခုထိေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါတယ္)အိႏၵိယလူမ်ိဳး အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြဟာ အေရာင္းအဝယ္ႏွင့္ ကုန္သည္လုပ္ငန္း၊အိႏိၵယေတာင္ပိုင္းသားျဖစ္တဲ့ ခ်စ္တီးလူမ်ိဳးေတြဟာ ေငြတိုးေခ်းတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို အားသန္လုပ္ကိုင္ၾကတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီတင္ျပခ်က္ဟာ ကြၽန္ေတာ္သိထားသေလာက္ အၾကမ္းဖ်င္းတင္ျပခ်က္သာျဖစ္ျပီး လူမ်ိဳးတမ်ိဳးကို အလုပ္အကိုင္တခုနဲ႕ ဘယ္လိုမွတရားေသ တြဲစပ္လို႕မရႏိုင္ပါဘူးခင္မ်ာ။မည္သည့္လူမ်ိဳးက မည္သည့္လုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္သည္ျဖစ္ပါေစ သမၼာအာဇီဝါက်ျပီး ႐ိုးသားဖို႕ပဲလိုအပ္ပါတယ္။သူ႕ဟာသူ ခ်ီးပုံးပဲထမ္းထမ္း၊အမိႈက္ပဲ က်ံုးက်ံုး ႐ိုးသားစြာရတဲ့ ေငြျဖစ္တဲ့ အလြန္ျဖဳစင္ပါတယ္။
ဒီအလုပ္ေတြကိုေအာက္တန္းစားအလုပ္အျဖစ္ ႏွိမ္႕ခ်႐ႈျမင္တဲ့လူဟာ သူရဲ့ပင္ကိုယ္အတြင္းစိတ္မေကာင္းမႉနဲ႕ စာဖတ္အားနည္းသူမ်ားလို႕ပဲကြၽန္ေတာ္႐ႉျမင္မိပါတယ္။ ေနာက္ျပီး တခ်ိန္က ဒီလိုဘယ္သူမွမလုပ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကိုလုပ္ခဲ့တဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံဟာ အႏူျမဳဗုံးေတာင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ေရႊျမန္မာေတြကေတာ့ လူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီလိုအလုပ္ေတြလုပ္ဖို႕ တစတစနဲ႕ ေမြးရပ္ေျမကို စြန္႕ခြါေနရတာကို လူတိုင္းသိႏိုင္ပါတယ္။ ကံၾကမၼာ လွည္းဘီးဆိုတာမ်ိဳးဟာ တပတ္လည္တတ္ပါတယ္။ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ဒီေနရာမွာ ၾကံုလို႕ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အမ်ားသိထားတဲ့နာမည္ေက်ာ္ ခ်စ္တီးလူမ်ိဳးေတြဟာ မြတ္စလင္ေတြမဟုတ္ၾကပါဘူး။ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုးကြယ္တဲ့လူမ်ားရွိသလို အမဲသား၊ဝက္သား မစားပဲ ဟိႏၵဳ၊ဗုဒၵဘာသာမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာကို မယုံဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕က ခ်စ္တီးထမင္းဆိုင္တဆိုင္ထဲကို ဝင္ထိုင္ျပီး ေဟ့၊ အမဲသားဟင္းနဲ႕တပြဲေပးစမ္းကြာလို႕သာမွာၾကည့္လိုက္ၾကပါခင္မ်ာ။ ေနာက္ျပီး ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြကိုႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္တီးေတြရဲ့ အတိုးႏႈန္းဟာေလးက်ပ္တိုးပါ။ ယခုအခ်ိန္ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အေပါင္မပါပဲေခ်းငွါးၾကည့္လိုက္ပါ။ အနည္းဆုံး ၂၀ တိုးနဲ႕ပဲရပါလိမ္႕မယ္။ အေပါင္ပစၥည္းပါရင္ေတာ့ ဘယ္ေစ်းလဲဆိုတာလူတိုင္းသိမွာပါ။ အဂၤလိပ္ေခတ္နဲ႕ လက္ရွိေခတ္ေငြေဖာင္းပြမႉကေတာ့ ကြာတာေပါ့ေလ။
တကယ္ေတာ့ ဒီလိုပုံထဲမွာပါလာၾကျပီး ဆဲဆိုခံေနရတဲ့လူေတြဟာ ဒုတိယကမာၻစစ္မီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကူးစက္လာခ်ိန္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံဘက္ကို မွီရာ သေဘၤာ၊ကား၊ရထားသုံးျပီး အျမန္ျပန္ေျပးရပါေတာ့တယ္။ဘာယာဥ္မွ အသုံးျပဳဖို႕ မမွီလိုက္သူေတြကေတာ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့လမ္းခရီး ကို ကေျခလ်င္ ျပန္ေျပးရပါေတာ့တယ္။ အဲလိုျပန္ျပီး စစ္ေဘးဒါဏ္ေရွာင္တဲ့လူေတြရဲ့တဝက္ေလာက္ကေတာ့ စစ္ေဘးဒါဏ္၊ရာသီဥတု၊ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႉနဲ႕ ေရာဂါဘယမ်ားအစရွိတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အိႏိၵယႏိုင္ငံဘက္ကို မေရာက္မွီလမ္းမွာပဲ ဇီဝန္ေၾကႊသြားၾကပါေတာ့တယ္။
ကိုလိုနီေခတ္ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေနလူထုဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားထက္ ဥရာပတိုက္သားမ်ား၊ လူမ်ိဳးျခားမ်ားက ပိုမိုမ်ားျပားပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္း ေရာင္စုံသူပုန္သာင္းက်န္းသူေတြရဲ့ ရန္ေၾကာင့္ နယ္ေဝးေန ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရန္ကုန္ျမိဳ႕ကိုတိုးတက္ အေျခခ်လာျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ အတီးတင္ေပးထားတဲ့ဓာတ္ပုံဟာ တခ်ိန္ကကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ့ သမိုင္းဟာ ဒီလိုေတာက္ေျပာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာတယ္၊ အမ်ားျပည္သူ ဗဟုသုတရေစႏိုင္ဖို႕သာရည္ရြယ္ပါတယ္ခင္မ်ာ။သူ႕ဟာသူ တကယ္တည္ရွိခဲ့လို႕ ဓာတ္ပုံထဲမွာပါလာတဲ့ ကိုယ့္အဘိုး၊အဘြားအရြယ္ေတြကို တလြဲမာန နဲ႕ အသားလြတ္ထိုင္ဆဲဖို႕မဟုတ္ပါဘူးခင္မ်ာ။ ဒါမွ မဟုတ္ပဲ ဒါငါ့ႏိုင္ငံကြ မေနခ်င္ထြက္သြားဆိုတဲ့လူမ်ားအတြက္လဲ တခုေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူတို႕ေတြကို ဘယ္သူမွ ေမာင္းထုတ္ဖို႕မလိုပါဘူးခင္မ်ာ။ တစတစ ယိုယြင္းလာျပီျဖစ္တဲ့ ေမြးရပ္ေျမကို လူမ်ိဳးျခားေတြေရာ၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ကိုယ္တိုင္ပါ ေရၾကည္ရာမ်က္ႏုရာ ထြက္ခြါေနၾကတာ လူတိုင္းအျမင္ပါပဲ။ဒါမွ မဟုတ္ရင္လဲ အတီးတင္ေပးထားတဲ့ ပုံေလးေတြကို ေဒါင္းလုပ္ခ်။ ျပီးရင္ ဖိုတိုေရွာ့ထဲထည့္။ မျမင္ခ်င္တဲ့ ကုလားမ်ား၊တရုတ္မ်ား ကို ဖယ္ရွားပစ္ျပီးေတာ့ “တခ်ိန္တုန္းက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အလွဆုံးျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးသီးသန္႕ ေနထိုင္သည့္ မဟာရန္ကုန္ေရႊျမိဳ႕ေတာ္” တို႕ “လူမ်ိဳးျခား ကင္းစင္ ျမန္ျပည္တခြင္” တို႕ဘာတို႕လို ေခါင္းစဥ္မ်ားတပ္ျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးၾကီးသာ ရွဲၾကေပေလေတာ့။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ သမိုင္းပညာရွင္မဟုတ္ပဲ အလြတ္တန္း ေလ့လာတဲ့ ဝါသနာရွင္တေယာက္သာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ့တင္ျပခ်က္မွာ အမွားအယြင္းမ်ား ပါရွိခဲ့သည္ရွိေသာ္ ေထာက္ျပေဝဖန္ေပးပါရန္စာ႐ႉသူမိတ္ေဆြမ်ားအား ေလးစားစြာပန္ၾကားအပ္ပါသည္။ ဒီပို႕စ္ဟာ ကုလားသမိုင္း၊တရုတ္သမိုင္း မဟုတ္သလို ရိုဟင္ဂ်ာသမိုင္းလဲမဟုတ္ပါ။ရန္ကုန္ျမိဳ႕သမိုင္းစစ္စစ္သာျဖစ္ပါသည္။ သို႕ျဖစ္ပါ၍ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၊ေဝဖန္ခ်က္မ်ားကို တေလးတစားႏွင့္ျပန္လည္ေျဖၾကားမွာျဖစ္ေသာလည္း ပို႕စ္႕ႏွင့္မဆိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားႏွင့္ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ ေကာမန္႕မ်ားကိုေတာ့ ဖယ္ရွားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ ၾကိဳတင္အသိေပးလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အကိုးအကား
1) နဂါးဗိုလ္ထိပ္တင္ေဒြးျပဳစုေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕သမိုင္း
2) http://www.scribd.com/doc/100740788/History-of-Yangon-by-Nagarbo-Htake-Tin-Dwe
3) B. R. Pearn, Corporation of Rangoon, American Baptist Mission Press, Rangoon, 1939 ေရးသားေသာ A History of Rangoon
4) http://www.tuninst.net/Myanmar/Hist_Rgn/found-rgn/alaungpaya-rgn1/alaungpaya-rng1.htm#ALAUNGPAYAS-RANGOON-1
5) Photo via Ye Myat Thu

အတီး( ဝါးလုံးရွည္)